ตลาดกลางคืนลิ่วเหอมีอาหารประเภทที่ว่าซื้อแล้วเดินกินเลย หรือมากับเพื่อนกลุ่มใหญ่แล้วอยากจะนั่งทานที่ร้านที่นี่ก็มีให้บริการ นอกจากนี้ยังมีของกินอื่นๆ ที่น่าสนใจมากมายที่อยากให้ลิ้มลองดู

อาหารที่นี่จะว่าถูกก็ถูก จะว่าแพงก็ไม่แพงนะ ถ้าเทียบกับความสดใหม่ชิ้นใหญ่น่ากิน และด้วยค่าเงินที่เกือบจะเท่ากันของไทยกับไต้หวันแล้ว ใช้ตังค์ได้แบบไม่ต้องคิดเยอะ
อัตราแลกเปลี่ยน         1 เหรียญไต้หวัน (NT)     = 1.09 บาทไทย (Bath)
100 เหรียญไต้หวัน         = 109 บาทไทย

กุ้งล็อบสเตอร์ตัวใหญ่ น่ากิ๊น….น่ากิน…และถ้าได้กินกับน้ำจิ้มซีฟู๊ดแบบไทยๆ นะ จะอร่อยยิ่งขึ้นไปอีก (เข้าใจตรงกันเนาะ)
การเก็บรักษาความสดของกุ้งที่นี่เขามีเทคนิคน็อคน้ำแข็ง ซึ่งการน็อคก็เหมือนกับการวางยา จับได้ปุ๊บใส่น้ำแข็งปั๊บให้กุ้งสลบแบบไม่รู้ตัว เอากุ้งใส่กล่องๆ ละ 4 กิโล 8 กิโล ใส่อ็อกซิเจนส่งไปเซี่ยงไฮ้ กวางเจา พอเอากุ้งออกจากเครื่องบิน เอาน้ำฉีดกุ้งๆ กลับคืนชีวิตกลับมาเหมือนเดิม ถ้าพ่อค้าฝีมือดีๆ หน่อย 80 เปอร์เซ็นรอด อีก 20 เปอร์เซ็นตายก็ยังสามารถขายราคากุ้งตาย ส่วน 80 เปอร์เซ็นที่รอดยังสามารถเลี้ยงต่อไปได้อีก นับเป็นการเก็บรักษาที่ไม่เป็นพิษเป็นภัยกับผู้บริโภคซ่ะจริงๆ

มาเที่ยวเมืองเกาสงทั้งที ถ้าไม่ได้กินอาหารทะเลหล่ะก็มันเหมือนมาไม่ถึงยังไงไม่รู้นะ เกาสงเป็นเมืองที่ติดทะเล ฉะนั้นไม่ต้องห่วงเรื่องของความสดของอาหารที่นี่ อาหารที่นี่ส่วนใหญ่จะใส่กล่องหรือถ้วยกระดาษ แตกต่างจากบ้านเราที่ตอนนี้ยังใช้ถ้วยและกล่องพลาสติกอยู่เลย

ของขึ้นชื่อของไต้หวันอีกอย่างนั้นก็คือ…. เต้าหู้เหม็น แต่เต้าหู้เหม็นที่นี่ทำรูปร่างออกมาน่ากินมากๆ มองแว๊บแรกนึกว่าเฟรนฟราย(มันฝรั่งทอดชิ้นใหญ่) แต่พอดูที่ป้ายเท่านั้นละ อ้าว!! เต้าหู้เหม็นนี่นา แต่พอกินแล้วขอบอกต่อเลยว่ารสชาติอร่อยสุดๆ แล้วที่สำคัญไปกว่านั้นคือ กินเต้าหู้เหม็นทอดกับน้ำจิ้มไก่ รสชาติเข้ากั๊นเข้ากัน แต่ที่แน่ๆ มันไม่ยักกะเหม็นเหมือนชื่อเลยแฮะ

นอกจากอาหารทะเล ที่นี่ยังขายอาหารอีกหลายประเภทให้เลือกซื้อหาและลองรับประทาน ดู ๆ ไปก็คล้ายๆ ตลาดเยาวราชบ้านเรานะคะ

ยังมีสิ่งนึงที่เป็นที่นิยมของที่นี่ก็คือ ผลไม้ปั่น และที่นิยมทานกันมากก็เห็นจะได้แก่มะละกอปั่น

ร้านนี้เห็นว่าเป็นร้านเจ้าดัง ที่ใครไปใครมานิยมแวะชิม แต่ผู้เขียนไม่ได้ลองหรอกนะคะ กินซีฟู๊ดจนท้องแทบแตกคงเอาอะไรใส่ท้องอีกไม่ได้แล้วแหละ ตอนนี้ก็คงได้แต่ต้องประคองร่างเดินกลับที่พักให้ได้ก็นับว่าเก่งแล้วค่ะ

ร้านน้ำแข็งใสสไตล์ไต้หวัน…เรียกอะไรน๊า ??? บิงชู ใช่มั๊ย เห็นว่าตอนนี้ก็เริ่มเอามาเปิดที่ไทยบ้างแล้ว แต่บ้านเราทำได้น่ากินกว่าต้นตำหรับเยอะ

ที่นี่ก็ยังนิยมใช้ตะเกียบในการทานอาหารอยู่นะคะ มีหลายแบบหลายลายให้เลือก สวยๆ ทั้งนั้นเลยค่ะ ส่วนใหญ่ขายเป็นแพ็คค่ะ ราคาประมาณแพ็คละ 150 เหรียญไต้หวัน

ที่ตลาดลิ่วเหอแห่งนี้ใช่ว่าจะมีแต่ของกินนะคะ ของที่ระลึกสำหรับนักท่องเที่ยวก็มีค่อนข้างเยอะ อย่างคุณลุงท่านนี้ขายลูกอมสมุนไพร อมแล้วชุ่มคอดีเหมือนกัน..ดีแค่ไหนหน่ะเหรอคะ? ก็ดีถึงขนาดที่ผู้เขียนต้องซื้อกลับมาอมต่อที่เมืองไทยนั่นแหละค่ะ..ของเขาดีจริง ๆ